Wendy Bloemhof, inwoonster gemeente Hardenberg met assistentiehond Mellow

Wendy Bloemhof en haar hond Mellow zijn al vier jaar onafscheidelijk. De assistentiehond heeft het leven van de 24-jarige Wendy weer kleur gegeven. De Hardenbergse heeft autisme en angststoornissen en kwam om die reden weinig buiten. “Voordat ik Mellow had vroeg ik me vaak af: hoe moet ik verder? Nu zie ik het leven positief en weet ik dat er altijd ergens hoop is. Ik geef minder snel op.” Wendy was vrijwel altijd in de buurt van haar ouders. Hun taak als mantelzorger is met de komst van Mellow behoorlijk verlicht. De hulphond signaleert niet alleen wanneer de spanning te hoog oploopt bij Wendy, zij beschermt haar in een winkel, haalt haar uit nachtmerries en brengt haar tot rust bij paniek. “Zij geeft mijn grens aan. Die voel ik zelf niet. Door Mellow weet ik hoe ver ik kan gaan”, vertelt Wendy, die steeds meer in de samenleving staat. Ze maakt soms een praatje met vreemden, durft haar vriendinnen weer op te zoeken en af en toe doet ze zelf een boodschapje. Zelfontwikkeling is het streven voor nu, maar ooit hoopt ze te kunnen werken. “Vrijwilligerswerk. Samen met Mellow wil ik graag iets kunnen betekenen voor kinderen.”